Dolunay Han

TANRI'NIN VAADİ  O acıyı ve ıstırabı  Son haddinde hissediyorum.  Her gün ama-                        -her gün büyüyen  ümitsizlik hâlinin Beni ölüme atmasını  Duyarsızca beklemek,  Bana vadedilmiş...  -Dolunay Han

HAYATTAN KOPUKÇASINA Bir gün anlayacaksın Dolunay Gerçekliğin olmadığını Hayallerin savrulduğunu Ki o zaman hatıralar... Hatıralar yaşatacak benliğini Ve anlayacaksın ki Tek gerçeğin mezar olduğunu... -Dolunay Han

YALANLARIN HAKİKATİ Değişmez hakkın yalanları içinde Ruhun, bilinmezi arama çabası, Bir hayatın ömrünü sonlandırmıştı. Şimdi bir hiçin boşluğuna kavuştun, Derdini anlatsan ne fayda, yok oldun! Yalan gerçekliğe elveda; hoş geldin Ebedi hakikate ve de ölüme! -Dolunay Han

HAK'KA ULAŞMAK Ey bahtiyarlığa ulaşan insan, Ebedi huzura erebildin mi? Tadabildiğin bir anlık neşenin, Sahteliğini kavrayabildin mi? Dünya denen rezilliğin küresi, Seni mutlu edebilir mi sandın? Hak'ka ulaşabilmek kolay mı ki, Ölmeden, varacağını mı sandın? -Dolunay Han

HAYATLARIN ÇİFTÇİSİNE Ey vaadi dolmuşların bekçisi, Ne zamandır beklemekteyim seni. Son bulsun hasretimiz ey sevgili, Bir an durmadan geçmeli kendimden. Rüzgârlar fısıldadı bana, seni Biliyorum izlemektesin beni Farkındasın gül rengine hasreti, Bir lâhza geçmeden tutsan elimden. Rüyanın içinde açıldı kapı, Bir ışık huzmesi sararken beni. Gizemli bir el uzandı içerden, Hayaller silsilesine son verdi. -Dolunay Han

HAYAL VE HAKİKAT Zincir vurmuşlar, sanki hayallerime, Gerçeğin acısına mahkum kalmıştım. Beni hayatımdan alıp ellerime, Bir çift ölüm arzusu bırakmıştınız. Büyüyor bu arzu derinden derine, İstiyor bedenim kabir hayatını, Düzeleceğinden bî-ümit; bekleme O sonsuz engin hülyalara dalmayı. Hayatının neşesine sed çekince, Dolunay kalmıştı orda yapayalnız. Bundan gayrıdır ki onun düşlerine, Bir çift kürek, kara toprak atmıştınız. -Dolunay Han

BAHTIN KÖTÜSÜ İYİ MİDİR?  Nice ak günler eridi de gitti... Karanlıklar gökyüzüne erdi mi; Bin bedbahtsızlık meydana gelirmiş. Yine de kusma hayata sitemi; Nerden bileceksin bilinmezleri? Belki de seni, mutlu son bekliyor. -Dolunay Han

TÜKENEN GERÇEKLİKSE DÖNMELİ ÖZÜNE İmkansız mıdır gerçeğe dönüşün? Söyle can, nedir hayalde duruşun? Kalbin rahat mı değil böyle mahzun, Ümit mi yok, bir gün güzel günlere. Dolunay'da bitmiş, tükenmiş ümit, Çekmelidir tabancayı haydi git, Bugün burada bitsin nahoş hayat, Haydi bekleme can, davran tetiğe. -Dolunay Han

  TOPRAK OLACAK HAYATLAR Miadın dolmakta, ey yorgun hayat! Zaman işliyor, ilerliyor saat. Düşünmeyesin derdi hiçbir vakit, Bak bekliyor seni de kara toprak.   -Dolunay Han

  TİNLER ÂLEMİNE   Ölümden korkunuz niyedir? Işığın bitişi karanlık değil midir? Gerçeğe kavuşmak mutlu etmez mi? Ruh olana ağlamak nedendir?   Dünya idi sahteliğin yuvası, Yaşamaktır acıların acısı, Ruhların karanlığa varamaması, İşte buna ağlamak gerektir.   Şimdi silmeli gözyaşlarını, Onların mutlu olduğunu bilmeli. Bir gün Dolunay'da bulur gerçeği, İşte o zaman yaşlar akmamalıdır.   -Dolunay Han

  HAYAT DELİLERE GÜZEL Yalnızlık iyiliktir kendine, Ne derdin olur Dünya evinde, Olma asla kaderine razı, Ölüsün, akmaz gözünün yaşı.   Aklında ki her şeyi silesin, Bir daha konuşmasın bu dilin. Kör de olunca gören gözlerin, Düşünme asla gerçek mutluluk.   Güzeldir delilere bu Dünya, Akıllının işi yokmuş burda. Bir an önce her şey olup bitse, Varsın ahir zamana ruhumuz!   -Dolunay Han

  EBEDİ YAŞAM Ben düşünüyorum Yaşamak Nasıl zulümdür bize Ve düşünüyorum ki Ölümsüzlük Nasıl yararlıdır ki?   Kısacık ömürde dayanamazken acıya; Sonsuz zamanda nasıl dayanır, Ölümsüzlük dileyen?   Ben diyorum ki Ebedi yaşam Ödül demek olamaz Ve diyorum ki Hayat acı Bu acıya dayanılmaz...   -Dolunay Han

  İSTİYORUM Umutsuzluğun ince yolunda ilerliyorum, Sağa sola bakmadan, ileriye... İleriye... Hayatın, umutsuzluğun götüreceği, O yolun sonunu merakla bekliyorum. Düşüneceğim bir şey kalmamış, Hayallerin verdiği hazlar bitmiş, Geleceğin merakı solmuş, Vaziyette bekliyorum, sadece sonu... Kapıma dayanan ecel kuşunu, Erkenden salacak gücüm, kuvvetim de, Kalmamış, iyice yorulmuş ruhum... O kapıya inen "tak tak" sesleri, Şiddetlenip kapıyı zorlamasını, Mümkünse kırmasını istiyorum, Bana ulaşacak olan o Azrail’in, Benden... Evet benden, Ruhumu almasını istiyorum...   -Dolunay Han

  HASRETLİM   Severek geçtiğimiz eski yollar, Şimdi umutsuzluğun yolu oldu. Ölüme açılacak kapıdırlar, Karanlıklar bana el verir oldu.   Gönlümde bitip tükenen hayatım, Beynimde son bulmuş olan yaşamım, İçimde öldürdüğüm sevdiklerim, Ruhum ölüme: "Hasretlim" der oldu.   Dolunay! Ölüme giden tüm yollar, Tam karşında oluk oluk kanarlar, Buluşmak ister, kanımla silahlar, Tek kurşunla hasretim biter oldu.   -Dolunay Han Dipçe! 11'li hece ölçüsü ile yazılmıştır.

  BİLMİYORUM Gözyaşları sel olsa da anlamsız, Bütün duyguların boş ve önemsiz, Mutluluk ve mücadele gereksiz, Neden hâlâ yaşarım bilmiyorum.   Gözlerime indi demir bir perde, Kulaklarım duymaz hayır da şer de, Ağzım kilitli, güzel sözler nerde, Neden hâlâ beklerim bilmiyorum.   Dolunay da diyor bu hayat saçma, Kalemim, sakın gerçeklerden kaçma, Her kelime, her söz boş bir safsata, Neden hâlâ ölemem bilmiyorum.   -Dolunay Han Dipçe! 11’li hece ölçüsü ile yazılmıştır.

  GECENİN AYDINLIĞINDA   Ölümün kıpkızıl durağındayım Bekliyorum gelecek olanı Ne Dünya'nın umurundayım Ne de Dünya umurumda İstiyorum karanlığı, bilinmezi Görmemek gün ışığını Hatırlamamak yaşamı Bilmemek gerçeği   Bekliyorum Son gelecek fırtınayı Gerçeği silip süpürmesini   Bekliyorum...   -Dolunay Han

  RAHAT YOK   Yaşarken esiriz bu hayatta, Kurtuluş için umut yok. Bir parça zevk için tutulun âşka, Esir hayatın geçer yanı yok.   Gerçekleri bastır bastır nereye kadar, Tatsız hayat bitene kadar, Bu hapisten kaçana kadar, Bize bu diyarda rahat yok...   -Dolunay Han

HAYDİ GÜLE GÜLE Her şeyi yalan olmuştur, Dünya'nın, Zamanda yok artık, zaman Tanrı'nın, Hayal yaşamayı bırak, yoksun sen, Alınmış canın, haydi güle güle. Bu kadar kolay her şey, ölüm gelmiş, Ruhun Tanrı huzuruna erişmiş, Canın kara toprak, çürümüş gitmiş, Alınmış canın, haydi güle güle... -Dolunay Han

İHANET   Sökülmeli sırtımdaki ihanetlerin kanlı hançerleri, Söküldükçe akan kanları bir tasta toplamalı, Toplandıkça bu acı verici asil kan, İhanetçilerin kafatasında, Tanrı huzurunda içilmeli.   İçilen bu kan hoşnut kılsın seni, Yapacağın katliam olsun zevkli, Gövdelere geçirilen dipçikler Kızıla boyasın şarıl şarıl akan dereyi.   Temizlenen bir millet küllerinden doğsun, Arınan vücut sağlığına kavuşsun, Kanın bilediği bu zekalar, Ebedi gerçeği bulsun.   -Dolunay Han

  BİR MEZAR TAŞI KALSIN   Bir gün yaşadığın tüm anılar, Sadece günlüğünde kalacaktır. Bir daha açılmaz sayfadır hatıralar, Sen öldükten sonra anlamsızdır.   Hepsi birer tatlı anı da olsa Hatırlanmaz hiçbir zaman. Unutacak sevdiğin kim varsa Kalmayacak akıllarda adın.   Ahirette, Tanrı katındasın şimdi, Ya ceza ya da ödül alacaksın. Dünya'da hatırlamayacak hiçbiri, Sana ait bir mezar taşı kalsın.   -Dolunay Han